Reisefieber

Reisefieber

poniemieckie drzwi z:
Gdańska (niem. Danzig)
Bydgoszczy (niem. Bromberg)
Nowych Lasek (niem. Neu Laatzig)
Zawiercia (niem. Warthenau)
Świdnicy (niem. Schweidnitz)
Jeleniej Góry (niem. Hirschberg im Riesengebirge)
Łęgowa (niem. Langenau)
Pisarzowic (niem. Schreibersdorf)

Pojęcie to, w tym wypadku, w negatywnym znaczeniu odnosi się do sytuacji przymusowych wysiedleń ludności niemieckiej oraz polskiej po II wojnie światowej. Najbardziej znaczące pod względem ilościowym, wypędzenia objęły niemieckie prowincje: Prusy Wschodnie, Pomorze, Śląsk, Brandenburgię, Miasto Gdańsk oraz Niemców z byłych Prus Zachodnich i Kraju Warty. Masowo wypędzona ludność bez odpowiedniego zaopatrzenia w wodę i żywność, często umierała po drodze. Tych, którzy dotarli do Niemiec, po przekroczeniu granicy pozostawiano własnemu losowi. W konsekwencji tysiące ludzi koczowało przy granicy, nie wiedząc, co ze sobą zrobić. W celu uregulowania exodusu ludności cywilnej tworzono tymczasowe niemieckie obozy przesiedleńcze. Strach, lęk przed podróżą w nieznane, obawa, stres – te emocje prawdopodobnie towarzyszyły wypędzonej ludności.